Preminuo je legendarni jugoslovenski i srpski glumac Žarko Laušević (Video)

Obaveštavamo javnost da je danas u 63. godini života, posle kraće i teške bolesti, preminuo naš suprug i otac Žarko Laušević, objavila je njegova porodica.

O datumu i mestu sahrane javnost će biti blagovremeno obaveštena – u ime porodice navela je njegova supruga Anita Laušević.

Laušević je rođen 19. januara na Cetinju, 1960. godine.

Diplomirao je glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, bio je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Na filmu je debitovao 1982. godine, ulogom u ostvarenju „Progon“.

U svom bogatom umetničkom stvaralaštvu ima veliki broj filmova, serija, pozorišnih komada, ali i nekoliko knjiga. Nedavno je emitovana i serija po njegovim knjigama i po njegovom životu pod nazivom „Pad“. Laušević je napisao serijal knjiga s podnaslovom Dnevnik jedne robije, o godinama koje je proveo u zatvoru. Serijal čine: prva „Godina prođe, dan nikad“ (2011), zatim „Druga knjiga“ (2013) i „Sve prođe, pa i doživotna“ (2018), „Padre, idiote“ (2022). Sve one su doživele ogromne tiraže.

Podsetimo, 31. jula Žarka i njegovog pet godina starijeg brata Branimira napala grupa ljudi u blizini jednog podgoričkog lokala. Tom prilikom je Žarko iz svog pištolja usmrtio dve osobe, a teško ranio jednu.

Osuđen je na 13 godina zatvora zbog dvostrukog ubistva. Presuda je, nakon žalbi, potvrđena 1994. godine. Kaznu je izdržavao u Spužu i Požarevcu. Nakon ukidanja presude od strane Saveznog suda, po ponovnom pretresu februara 1998. godine, izrečena mu je kazna od četiri godine zatvora zbog dvostrukog ubistva u prekoračenju nužne odbrane. Budući da je u tom trenutku već izdržao 4,5 godine, pušten je na slobodu. Po izlasku iz zatvora napustio je zemlju i otišao u Njujork.

Međutim, Vrhovni sud Crne Gore je, po žalbi tužioca 30. marta 2001. godine, tu odluku o kazni preinačio i izrekao kaznu od 13 godina zatvora. Dana 3. jula 2009. godine, saopšteno je da je Laušević uhapšen u Sjedinjenim Američkim Državama zbog boravka u SAD bez vize i da se razmatra njegova ekstradicija Srbiji po međunarodnoj poternici koja je raspisana 2002. godine na zahtev Trećeg opštinskog suda u Beogradu. Sud u Njujorku doneo je ipak odluku o ukidanju pritvora Lauševiću.

Laušević je pomilovan 29. decembra 2011. godine, a srpski pasoš uručen mu je 1. februara 2012.

O njegovom životu napravljen je i film „Lauš“ (2014) po ideji, scenariju i u režiji Branke Bešević Gajić

Izvor: n1info.rs

Od čega je bolovao Laušević

Poznati glumac Žarko Laušević preminuo je u 63. godine nakon kraće i teške bolesti, kako je objavila njegova porodica, a veći zdravstveni problemi za glumca su počeli krajem avgusta.

Naime, glumac je tada zbog ozbiljnih problema hospitalizovan u bolnici na Bežanijskoj kosi, a kako piše Kurir, ustanovljeno je da boluje od karcinoma pluća.

Iako je imao teške terapije, Laušević je radio iz bolničke postelje, a nadu u izlečenje dalo je i to što je pušten kući.

Glumac je sam izrazio želju da se pojavi na premijeri filma "Heroji Halijarda", što je ujedno i poslednje pojavljivanje glumca u javnosti, a njegovo pojavljivanje je mnoge kolege dovela do suza. Iako je tada napustio bolničku postelju, Lauševiću je propisana stroga terapija i redovno praćenje stanja.

Slavnom glumcu se zdravstveno stanje naglo pogoršalo pre tri nedelje, kada je ponovo hospitalizovan i u bolnici je ostao do svoje smrti.

Inače, od karcinoma pluća u Srbiji godišnje oboli skoro 7.000 ljudi, a umre njih 4.600. Podmukla bolest svojevremeno je uzela i glumca Nebojšu Glogovca.

Od Lauševića se objavama na društvenim mrežama opraštaju kolege i prijatelji.

Izvor: b92.net

Ovo su uloge po kojima ćemo zauvek pamtiti Žarka Lauševića (VIDEO)

Žarko Laušević preminuo je u 63. godini posle duge borbe s teškom bolešću, a njegove uloge će ga čuvati od zaborava.

Ostaće upamćen kao jedan od najtalentovanijih glumaca na prostorima bivše Jugoslavije. On se, osim svojim talentom, istakao i posebnim šarmom i tajanstvenošću svojstvenom melanholicima, što ga je činilo jednim od naših najboljih glumaca svih vremena.

Kada bismo nabrajali sve likove koje je utelovio, spisak bi bio i te kako dug. Međutim, jedno je sigurno – Laušević nije bio šmeker samo u filmu "Šmeker", nego i u gotovo svim ostvarenjima u kojima se našao, bilo da je u pitanju sporedna ili glavna uloga.

Šmeker (1986)

Radnja filma u kome Laušević igra glavnu ulogu smeštena je na periferiji grada, gde jedan mladić i njegova devojka, kroz životnu školu prolaze u kafani i na ulici. Kada on polazi na odsluženje vojnog roka, ona pokušava da se na sve moguće načine izvuče iz takve sredine, i ne prezajući ni od čega, ulaže u to čak i sebe – svoj lepi izgled i pozira naga za jedan časopis.

Njen mladić ugleda tu fotografiju i, da bi se razjasnio sa njom, beži iz vojske. Vraća se u sredinu u kojoj je do juče i sam bio, i tu počinje njegovo sopstveno preispitivanje. Dolazi u sukob sa svojim dojučerašnjim prijateljima, i na kraju se objašnjava i sa svojom devojkom.

Sivi dom (1986)

U već bogatom ansamblu ove kultne serije, dotad široj publici nepoznati Laušević, bio je za stepenicu iznad drugih, prvi među jednakima. Igrao je metodski najtežu ulogu – Šilju – lik koji gotovo ne progovara, ali je zahvaljujući svojoj harizmi munjevitom brzinom postao zvezda.

Šilja je bio tragičan lik – uz internatski, pratimo i njegov život bivšeg domca koji je odlučio da se uklopi u društvo. Odbegli Crni, pokušavajući da ga vrati na stari put, vidi ovu determinaciju i u nemoći ga prebija, a Šilja se ne brani, odlučan u svom nenasilju. Kad, kasnije, nađe majku u modricama dobijenim od nasilnog očuha – slama se, nalazi očuha i masakrira ga batinama.

Oficir s ružom (1987)

Radnja filma prati život partizanskog oficira koji se u prvim posleratnim danima zaljubljuje u Matildu, udovicu iz više klase čiji je muž radio za NOB. Ljubav počinje da se razvija obostrano, pa poručnik Horvat ostavlja svoju devojku i počinje da živi s Matildom.

Društvene okolnosti, ljudske slabosti i ljubomora vode Petra u pogibiju, a obe žene koje je voleo i koje su njega volele ostaju same.

Naslov filma izveden je iz scene u kojoj Petar donosi dve ruže, po jednu za Ljiljanu i Matildu.

Braća po materi (1988)

Isprovociran, Veselin na maturskoj večeri ubija svog vršnjaka. U zatvoru dobija pismo od polubrata, političkog emigranta iz Austrije. Počinje dopisivanje i polubrat mu priča o Dalmatinskoj zagori tridesetih godina kada je rođen iz braka Vranke i Antiše, koji se 1941. godine pridružuje ustašama i gine. Posle rata majka se udaje za prvoborca iz srpskog sela i rađa Veselina, a njega i dalje prati obeležje sina ustaše. Beži preko granice i pridružuje se ustaškom pokretu u Austriji. Kroz te kontakte njihovi odnosi evoluiraju: od nepoverenja i odbojnosti pripadnika dva različita sveta i sistema, do onoga što ih vezuje, a to je da su braća po materi i da se svaki na svoj način ogrešio o zakone društva.

Dva brata, jedan Hrvat a drugi Srbin, od iste majke a različitih očeva, ustaše i partizana, odrastaju u surovom vremenu i još surovijem podneblju kninskog krša. Roditelji im ginu, a njihovi putevi se razilaze pre nego što upoznaju jedan drugog.

Braću deli u krvi plaćen danak kninskog stradanja, ali ih ujedno i spaja to gorko iskustvo, patnja siročadi i činjenica da su braća. Priča nije izmišljena, već je surova stvarnost balkanskog podneblja pretočena u dirljivu priču o dvojici braće, ispričana u velikom stilu i tradiciji najboljih evropskih filmova sa nezaboravnim scenama.

Boj na Kosovu (1989)

Lik Miloša Obilića koga je Laušević tumačio u kultnom filmu „Boj na Kosovu“ postao je njegova glumačka lična karta, te je tako postao i svojevrstan simbol ovog epskog junaka.

Srpski knez Lazar Hrebeljanović 1389. godine odbija da se pokori turskom sultanu Muratu, koji sa velikom vojskom nadire prema Srbiji, da bi preko nje nastavio da osvaja Evropu. Iako svestan da je slabiji, bez dovoljno opremljene vojske, knez Lazar odlučuje da mu se suprotstavi. Srpski velikaši su nejedinstveni. Većina je za borbu makar i po cenu poraza, ali se neki kolebaju. Sve što je za oružje sposobno upućuje se na Kosovo.

Bitka na Kosovu 1389. godine završena je bez pobednika – obe su vojske iskrvarile i posustale. Ginu i Lazar i Murat. Ali ipak, boj na Kosovu je dobijen – ne za srpsku državu, koja je uskoro pala u turske ruke – već za Evropu, koju je telima svojih junaka spasla od prvog i najjačeg naleta turske najezde.

Bolje od bekstva (1993)

Stamena, Amerikanka jugoslovenskog porekla, dolazi prvi put u zemlju svojih predaka da bi učila jezik. Slučajno upoznaje mladog beogradskog glumca Aleksu (Žarko Laušević), u koga se zaljubljuje. Oni se venčaju u pravoslavnoj crkvi i uskoro nakon toga dobijaju sina. Jedno vreme su srećni. I tada kad je izgledalo da će se sve srećno završiti, stvari počinju da bivaju loše.

Glumčeva identifikacija sa likom koji tumači i iznenadno osamostaljenje njegove žene nakon što je našla posao, razaraju njegov identitet i on počinje da pije. Oni ulaze u novu fazu svojih odnosa i života.

Glumac prestaje da pije i pojavljuje se u seriji koja mu donosi dosta problema, ali i novca. Premijera njegovog novog komada je vrlo uspešna, ali je zbog negativne političke poruke skinuta sa repertoara. Jaz u mentalitetima ponovo počinje da stvara sve veće probleme. Glumac ponovo počinje da pije i zbog saobraćajne nesreće, koju izaziva u pijanom stanju, dospeva u zatvor. Supruga sa detetom odlazi u Ameriku. Njihov poslednji sastanak koji se odvija u Americi znači lament nad prošlošću i kraj veze.

Nož (1999)

Glavna nit filma prati život Ilije Jugovića / Alije Osmanovića, dok sporedna radnja prati događaje iz života Atif-age Tanovića.

Događaji počinju u jednom selu kod Gacka tokom Drugog svetskog rata. Jugovići (pravoslavci) i Osmanovići (muslimani) su komšije i kumovi zavađeni oko granice između njihovih imanja. Hodža Vehbija je svestan da Osmanovići potiču od Jugovića, ali na njegovo insistiranje Osmanovići na pravoslavni Božić 1942. naoružani upadaju u dom Jugovića. Tu izvrše stravičan pokolj cele porodice koja se bila okupila da proslavi svoj praznik, ali poštede malog Iliju, tek rođenu nekrštenu bebu. Njega odnesu u svoje selo i predaju ga Rabiji, čiji je muž poginuo te noći u pohodu na Jugoviće. Namera im je da Rabija odgaja malog kao svoje dete i da naprave od njega muslimana koji će da mrzi i ubija Srbe.

Međutim, u Osmanoviće upadaju četnici i pobiju muslimane, ali Rabija uspeva da se sakrije na tavanu kuće sa malim Ilijom, a četnici odnose njenog pravog sina, verujući da je to srpsko dete koje su Osmanovići oteli Jugovićima.

Mali Ilija preživljava rat i odrasta kao Alija Osmanović uz Rabiju, verujući da mu je ona prava majka, a da su četnici odneli njegovog brata. Alija kasnije odlazi u Sarajevo na studije, ali ga sudbina njegovog nerođenog brata proganja i on odlučuje da ga pronađe. Prilikom jedne posete Osmanovićima gotovo slučajno susreće seoskog hodžu, tajanstvenog čoveka poznatog kao „Sikter“ Efendija. Od njega Alija, tj. Ilija, saznaje strašnu istinu o svom poreklu i istina počinje da se otkriva.

Nakon nemilog događaja, kada je sticajem nesrećnih okolnosti usmrtio dvojicu mladića, Lauševića smo gledali u filmovima „Rođen kao ratnik“, „Nož“, „Ranjena zemlja“. A onda je nastala duga pauza.

Domaćem filmu vratio se 2015. u „Smrdljivoj bajci“. Publika je skoro euforično dočekala njegov povratak. Njegovo pojavljivanje na filmskom platnu stvaralo je različite utiske: izgledalo je kao da nikada i nije dolazio iz filma, a istovremeno je postajalo jasno koliko ga zapravo nije bilo.

U godinama koje su usledile Laušević se istakao ulogama u serijama „Koreni“, „Senke nad Balkanom“, „Pet“ i „Državni službenik“.

Glumio je Nikolu I Petrovića Njegoša u seriji “Kralj”, zatim “Vreme zla”, da bi 2022. igrao Nikolu u filmu “Leto kada sam naučila da letim” i u seriji “Kalkanski krugovi”.

Poslednja uloga koju je ostvario je u filmu “Heroji Halijarda” u režiji Radoša Bajića. Ovo ostvarenje Bajić će pretočiti i u igranu seriju pod nazivom “Vazdušni most”.

Foto naslovna: Vesna Lalić/Nova.rs
Video: SrbijaOnLine/SerbianTV/anturija/SrbijaOnLine/Centar Film/Zarko Lausevic/Zarko Lausevic
Izvor: b92.net

Pratite portal Infomedia Balkan i na društvenim mrežama: Fejsbuk i Tviter