Odlazak čovjeka sa velikim -Č- Omaž i zahvalnost Diku Martiju zbog borbe za pravdu i istinu o stradanju Srba

Tužna vijest stigla je na kraju prošle 2023. godine. U 78-oj godini u Švajcarskoj je preminuo Dik Marti, jedan od rijetko poštenih i objektivnih evropskih tužilaca i pravnih stručnjaka, koji su imali časnu ulogu u otkrivanju i rasvjetljavanju raznih zločina. Njegov Izvještaj o trgovini organa otetih i nestalih Srba sa područja Kosova i Metohije i zločinima terorističke organizacije OVK – Oslobodilačke vojske Kosova, Hašima Tačija i Ramuša Haradinaja, koji je početkom 2011. godine usvojila Parlamentarna skupština Savjeta Evrope, uzdrmala je evropsku javnost jer je napokon neko progovorio i dokumentovao stradanje Srba.

Od podnošenja Izvještaja život Dika Martija promijenio se iz korjena, jer su albanski teroristi i mreža kriminalca počeli da mu otvoreno prijete i vode protiv njega prljavu kampanju, koja nije prestajala 12 godina, sve do njegove smrti, zbog čega je imao policijsku zaštitu jer su vlasti Švajcarske procijenile da mu je ugrožena bezbjednost.

Nakon što je početkom 2011. godine usvojen njegov Izvještaj,  za koji je glasalo 169 poslanika Parlamentarne skupštine Savjeta Evrope a svega 8 bilo protiv, pokrenuta je istraga i procesi protiv Hašima Tačija, Redžepa Senjimija, Kadrija Veseljija, Jakupa Krasnićija i drugih vođa OVK-a, ali nažalost do sada niko nije pravosnažno presuđen pred međunarodnim sudovima.

Tužno je što se danas, posle 13 godina od usvajanja Izvještaja Dika Martija, ništa nije promijenilo a položaj malobrojnih preostalih Srba na Kosovu i Metohiji postao je još lošiji. Srbi se sve masovnije iseljavaju kao posledica stalnog terora, pritisaka, nasilja, izdaje, hapšenja, sistematskog progona, straha, neizvjesnosti, kršenja osnovnih ljudskih prava i sloboda.

U bezbroj navrata sam javno upozoravao na opasnost i štetne posledice, apelovao i ukazivao na kosekvence pristajanja na pritiske i ucjene stranaca, potpisivanje prvo Briselskog, a potom Vašingtonskog, Ohridskog, Francuskoj-Njemačkog i drugih „sporazuma“, kojima su gašene srpske institucije i vršena centralizacija prema Prištini kako bi cijelo Kosovo i Metohija, mjesta gdje Srbi čine većinu stanovništva, došle pod vlast Albanaca i „nezavisnog“ Kosova.

Od velike prevare i podvale zvane „Zajednica srpskih opština“ nema ništa, iako je to samo i bila prazna forma i smokvin list koji je trebao da zbuni Srbe da lakše progutaju štetne poteze i da se prikrije nacionalna katastrofa, i naravno da od famozne Zajednice nema ništa, a sa druge strane u Leposaviću, Sjevernoj Kosovskoj Mitrovici, Zubinu Potoku i Zvečanu načelnici, policija i sva vlast su allbanski, iako je stanovništvo 90% srpsko.

Kurtijevi specijalci ROSU svaki dan hapse neke od lokalnih Srba, zastrašujući narod i sijajući strah, došli su do Kopaonika i krajnjeg sjevera, sa kosovskih tablica  skinuti su „stikeri“ i famozni „disklajmeri“ pa sada Albanci iz Prištine sa vozilima i dokumentima nezavisnog Kosova slobodno krstare Srbijom, a sa druge strane Kurti i Albanci otimaju srpsku imovinu, banje i hotele koje je izgradila Vlada Srbije, poput Rajske banje u kojoj sam spavao prošle godine, a koji se nacionalizuju i proglašavaju „kosovskom“ imovinom i daju specijalcima ROSU da ih koriste.

Pitanje je dana kada će naša Gračanica, Visoki Dečani, i drugi srednjovjekovni srpski manastiri biti proglašeni „kosovskim“ a da javnost, institucije, patrijarh Porfirije, Irinej Bulović i drugi episkopi Srpske pravoslavne crkve ne progovore riječ, jer više nema pokojnog Atanasija i Amfilohija da dignu glas ili proglase pobjedu, kao kad je potpisan Sporazum sa Makedoncima i MPC, kojim su se naše vladike i Crkva odrekli Nemanjića  i zadužbina koje su oni podigli.

Njegoš bi rekao da suza Srba sa Kosova nema roditelja, naše pleme snom mrtvijem spava, nebo ne čuje plače i molitve, da je kukavno Srpstvo ugašeno, zla nadživjeh svakolika, a sa najgorim hoću da se borim! Žao mi je naše braće i sunarodnika na Kosovu i Metohiji, koji su žrtvovani i ostavljeni sami, a nemoćni smo da im pomognemo. Nadam se da će izdržati i ova teška vremena, ostati na svojim ognjištima, a tužna je činjenica da je za njih više uradio jedan Dik Marti nego mnogi Srbi.

Hvala mu u ime djece i stotine otetih Srba, koji se i sada vode kao nestali, a čije srce i drugi organi sada kucaju u tijelima ljudi koje su spasili. Hvala Diku Martiju za njegovu časnu borbu za istinu i pravdu, a valjda će zločince stići ruka pravde.

Piše: Nebojša Vukanović
Izvor: nebojsavukanovic.info

Pratite portal Infomedia Balkan i na društvenim mrežama: Fejsbuk i Tviter