I posljednji „Leopard“ pobjegao iz sarajevskih opštinskih vijeća, hoće li se opet vratiti!?

Ovo je tekst koji tematizuje pitanje i posljedice kršenja jednog od osnovnih ljudskih prava u današnjoj Bosni i Hercegovini, preciznije u njenom glavnog gradu Sarajevu. Postizborno vrijeme je vrijeme u kome većina govori o diskriminaciji, neravnopravnosti svojih koji su negdje manjina, u pravilu da bi opravdali svoje diskriminatorsko lice. Malo je ljudi iz reda većine koji govori o teroru svoje većine prema manjinama. Manjine se gotovo i ne vide i ne oglašavaju.

         Više puta, kao pripadnik ustavne konstitutivne manjine u Sarajevu, reintegrisani Srbin, koji nije nikada napuštao svoj zavičaj, ukazivao sam na istinu da se u Sarajevu ne poštuju ustavne odredbe o konstitutivnosti naroda, što garantuje (Amandman XXXVII na Ustav Kantona, izmijenjeni Član 37. ) koji glasi „Općinski načelnik i predsjedavajući općinskog vijeća u općinama ili općinskim vijećima višenacionalnog sastava ne mogu biti iz reda istog konstitutivnog naroda, odnosno iz reda Ostalih, izuzev u onim općinama u kojima jedan konstitutivni narod čini više od 80% stanovnika, prema posljednjem popisu stanovništva u Bosni i Hercegovini.“

         Od devet opština u Kantonu Sarajevu, na prošlim izborima 2012. godine, gdje su se primjenjivali rezultati popisa stanovništva iz 1991. godine, za predsjedavajuće opštinskih vijeća izabrane su dvije žene, Varja Đurović-Hrvatica  u Centru i Smilja Višeškić-Srpkinja na Ilidži. Obje su smijenjene prije kraja mandata.Varja Nikolić jer joj je stranka izašla iz vlasti, zamijenio je Nedžad Ajnadžić, sadašnji novoizabrani načelnik. Smilju Viteškić su smijenili jer se kandidovala za opšte izbore, i zamijenio je vijećnik iz Bratunca, koji se doselio u Osijek, gdje ima nekoliko hiljada Srebreničana i Bratunčana. Na kraju četverogodišnjeg mandata (1992.-1996.) u sarajevskim opštinama Bošnjaci drže u rukama i nogama sve bitne funkcije, pa tako imamo 9 načelnika i 9 predsjedavajućih opštinskih vijeća a u većini opštinskih vijeća nema ni jednog vijećnika iz reda nebošnjaka.To je rezultat mudre kombinacije ustavnih odredbi, demokratije i demografije, umiranja, nerađanja manjinskih, slobode kretanja i slobode etničkog čiščenja, koju koriste efikasno i efektivno Bošnjaci u Sarajevu.

          Danas 2016. godine, po popisu stanovništva u BiH iz 2013. godine, samo u opštinama Centar i Novo Sarajevo, Bošnjaci ne čine više od 80% stanovništva, i u tim opštinama  ustav traži da se i ove godine primjenjuje  Član 37. Ustava Kantona Sarajevo. U ostalih sedam opština Kantona Sarajevo Bošnjaci mogu i biće načelnici i predsjedavajući opštinskih vijeća, jer im to omogućava Član 37. Ustava Kantona Sarajevo!

          Potvrđeni, verifikovani rezultati ovogodišnjih lokalnih izbora govore da će od nekoliko stotina izabranih vijećnika u sarajevskim opštinama, biti i nekoliko nebošnjaka (1%) i oni bi, ako se poštuju pravne norme o konstitutivnosti, trebali biti izabrani na mjesto predsjedavajućih opštinskih vijeća  u opštinama Centar i Novo Sarajevo. Siguran sam da neće Smilju Viteškić, koja je izabrana  kao jedini nebošnjak u opštinsko vijeće Ilidža,   izabrati za predsjedavajuću opštinskog vijeća.

                Zanimljivo je napomenuti, da zbog nedovoljnog broja poslanika iz reda srpskog naroda na  kantonalnom nivu, na prošlim opštim izborima,  imamo novu praksu: izabrani Bošnjaci na kantonalnom nivou se izjašnjavaju da se osjećaju kao pripadnici srpskog naroda, i onda koriste i zloupotrebljavaju ustavne odredbe da dobiju dobro plaćene pozicije sa kojih će četiri godine predstavljati i štititi Srbe. To je nova istorijska pojava, raritet i specijalitet političkog Sarajeva: Posrbljavanje Bošnjaka na rok od četiri godine! Danak u političkoj krvi!

          I ova politička stvarnost, struktura sarajevskih opštinskih vijeća, danas a i sutra, jeste u suštini rezultat  retrogradnih, mračnjačkih projekata getoiziranja naroda i njihovog konfliktnog suprostavljanja sa mogućim tragičnim posljedicama, koje će osjetiti cijelo bosanskohercegovačko društvo.
          Izgleda da su sarajevski bošnjački političari, a i birači,  vrlo dobro („služimo narodu“)  zaboravili da u Sarajevu žive i drugi ljudi (građani i narodi i njihovi vijećnici, poslanici) pored bosanskih i drugih Bošnjaka. Ova praksa, ponašanje pokazuje nesposobnost većine da vidi sebe u pravom smislu, i nespremnost da razumiju u pravom svijetlu svoje postupke.

         Osioni lokalni neonacisti ne mogu zamisliti da u njihovom getu živi drugačiji čovjek, zaboravljajući pri tome da će i zbog toga njihova braća u nekom drugom getu, na nekoj drugoj teritoriji, na svojoj ljudskoj koži osjećati pogubne rezultate politike sarajevske isključivosti, segregacije i etnofeudalizma.
           Demokratija na bošnjački način, demografija (dobrovoljni dolasci! Bošnjaka u Sarajevo i dobrovoljni odlasci? Srba i Hrvata iz Sarajeva) su uzrok zašto više  ne možemo imati leopardovu kožu oborničku u svim opštinskim vijećima.

           Pitam se, pitam se, koju ćemo životinju ubiti ovih dana i oguliti joj  kožu i da se njom vjerno prikaže simbolička slika kako će izgledati večina novoizabranih opštinskih vijeća u Sarajevu 2016. godine?
         Leopardova koža kao potrošeni simbol i države BiH, i pojedinačnih opština, poslata je na  smetljište istorije!

         Slažem se sa ocjenom prof. dr. Senadina Lavića koji kaže „Plićak u kojem stoji politika etnonacionalističkih buncanja najprepoznatljiviji je u latentnom i manifestnom djelovanju vodećih oligarhija koje nameću masama svoj stav: uništiti i poniziti drugog koji živi na “našoj” povijesnoj teritoriji. Drugi je samo neprijatelj koji ugrožava “naše” postojanje.“
          Djelovanje i djela, koja nose karakteristike etnofeudalizma, vodeće bošnjačke političke oligarhije u Sarajevu, a i na drugim mjestima u BiH, gdje su u većini, mi daje za pravo da se ne složim sa ocjenom prof.dr. Senadina Lavića da je danas u BiH u toku samo „cjelovita, koordinirana antibosanska operacija srpskohrvatskog etnofaudalizma i velikodržavnog hegemonizma.“
         Senadin Lavić, a i drugi Bošnjaci, ne žele da vide postojanje i djelovanje  bošnjačkog etnofedalizama i velikodržavnog hegemonizama. Teško je izaći iz uloge bosankohercegovačke žrtve u svim oblastima života, i u ratu i u miru.

         Djelovanje i krajnji rezultati ponašanja političkih Bošnjaka u glavnom gradu BiH, pokazuje da i kod njih ima elemenata anticivilizacijskog i antibošnjačkog ponašanja. Zaboravljaju, i na svoju štetu, opijeni željom da vladaju pod svaku cijenu i na svaki način, svoju ulogu i odgovornost, da kao većina brane i omogućavaju sva prava drugim konstitutivnim narodima koji su manjina na nekom prostoru.

Za InfoMediaBalkan

       Mr.sci.Dušan Šehovac, siciolog, živi na Ilidži, lokalni heroj koji razmišlja globalno, svoj i ničiji a sa svima povezan, pokušava da spoji akademsko,  aktivističko i ljudsko promišljanje, misli humanistički, aktivno radi na pozitivnim promjenama zajedno sa drugima, voli da bude dio mreže aktivista, rasuđuje i svojom dušom. Obožava da se ne slaže i sa samim sobom!